موش کور تا به حال چنین بارانی ندیده بود. او در لانه اش وسط علف ها نشست و آرزو کرد که ای کاش باران قطع شود. اما باران بارید و بارید. خیلی زود آب به داخل خانه اش آمد. اول قطره قطره از سوراخ های روی تپه ها به داخل ریخت و بعد مثل رودخانه ای کوچک در کف لانه اش جمع شد…

اورسولا محم دسته ی چتر را گرفته بود. خودش هم ا زاین که اصلاً نمی ترسید تعجب کرده بود. حتی یک ذره هم احساس ترس نمی کرد، بلکه خیلی هیجان زده و خوشحال بود.

او به پایین نگاه کرد و دید که خانه ها و خیابان ها از او خیلی دور هستند.